Zmęczenie – objaw wielu chorób

Bardzo różne choroby mają jeden wspólny charakterystyczny objaw – ciągłe zmęczenie. Różnice między tymi chorobami mogą być znaczne.

Depresja

Depresja i ciągłe przemęczenie to choroby są bardzo podobne pod wieloma względami, ale w znacznym stopniu różni je podejście i reakcja chorego na przyjemności. Chory na depresję ma zupełny brak odczuwania jakiejkolwiek przyjemności, jest smutny, nie ma motywacji do działania. Rano po przebudzeniu chory na depresję ma zupełny brak sił do czegokolwiek, w ciągu dnia nabiera sił, aby wieczorem w miarę normalnie funkcjonować. W depresji (typowej) bardzo często występuje zmniejszone łaknienie. Chory na przewlekłe zmęczenie potrafi cieszyć się tym, co posiada i lubi. Bardzo chciałby być obecny, brać udział w różnych sytuacjach, ale po prostu brakuje mu na to siły. Brakuje mu energii do bycia czynnym kompletnie przez cały dzień. Apetyt jest wzmożony, co bardzo często kończy się nadwagą.

Dystymia

Dystymia, przypomina depresję, ale ma od niej łagodniejszy przebieg i niestety potrafi nękać chorego przez bardzo długi czas. Nie została zakwalifikowana przez lekarzy do radykalnego leczenia tak, jak nawet przy epizodzie depresyjnym (np. do terapii). Objawy dystymii mogą kojarzyć się obserwatorom z melancholią i tak też często kwalifikują je często nawet lekarze, nie mówiąc już o osobach z zewnątrz. A objawami tej choroby, oprócz niskiego poczucia własnej wartości, beznadziejności, poczucia bardzo niesprecyzowanego smutku, bezradności oraz „niepasowania” do otoczenia i do siebie. Dla chorego na dystymię mają ogromny problem z podejmowaniem decyzji, każda go przerasta, jest trudna i beznadziejna albo zbyt skomplikowana. Chory na dystymię ma zaburzenia snu, apetytu, łaknienia albo nadmierny apetyt. Po nawet przespanej całej nocy rano jest zmęczony, rozbity, nie może się na niczym skoncentrować. Nie ma ani grama energii do żadnego działania. Dystymię trzeba leczyć odpowiednio dobranymi lekami i terapią.

Anemia

Anemia także objawia się ogromnym zmęczeniem, osłabieniem, skłonnościami do męczenia się przy każdym najmniejszym wysiłku. Pojawia się wówczas zadyszka, przy osłabionej sprawności fizycznej, pojawiają się problemy z pamięcią i koncentracją. Chory czuje się senny i apatyczny, jest mu zimno, ma dreszcze, miewa stany podgorączkowe. Spojówki oczu są blade, dodatkowo przed oczami pojawiają się mroczki, szczególnie po wstawaniu, podnoszeniu się, często jednocześnie pojawiają się szumy w uszach. Nierzadko zdarzają się zasłabnięcia i omdlenia. Każdy najmniejszy wysiłek to ogromne zmęczenie i nawet czasem bóle w okolicy serca. Wówczas nie diagnozujemy przewlekłego zmęczenia, ale anemię, którą można w prosty sposób zdiagnozować przez morfologię krwi. Leczenie zawsze należy skierować na uzupełnienie poziomu żelaza oraz witamin. Ciężkie przypadki anemii wymagają podawania krwi. Odrębnym tematem jest oczywiście zdiagnozowanie, z jakiego powodu ta anemia pojawiała się w organizmie.

Choroby nowotworowe

Tym chorobom towarzyszy ogromne zmęczenie, ale chory ma oprócz tego: stany podgorączkowe, chudnie, ma powiększone węzły chłonne, chrypkę, zlewne poty, zdarza się, że w kale czy w plwocinie pojawia się krew. To podejrzenie o chorobę nowotworową i koniecznie należy zwrócić się do lekarza, bo wcześnie zdiagnozowana choroba daje duże szanse na wyleczenie.

Niedoczynność tarczycy

Niedoczynność tarczycy także objawia się zmęczeniem. Oprócz tego pojawiają się objawy towarzyszące takie jak spowolnienie ruchów, wykonywanych prac, nadwrażliwość na zimno, obrzęki, zaparcia, sucha i blada skóra oraz wypadanie włosów. Bolą stawy i mięśnie ulegają osłabieniu, a nawet po niewielkim wysiłku, przy wykonywaniu najprostszych czynności pojawia się zmęczenie. Lekarz powinien wówczas zlecić diagnozę w kierunku choroby Hashimoto. Jest to choroba autoimmunologiczna, która atakuje i niszczy komórki tarczycy. Na skutek tego gruczoł tarczycy produkuje coraz mniejszą ilość hormonów tyroksyny T4 i trójjodotyroniny T3. Leczenie polega na podawaniu preparatu tarczycy – lewotyroksyny oraz na stosowaniu odpowiedniej diety.

Fibromialgia

Bardzo rzadka i mało znana nawet w środowisku lekarskim choroba. Męczy chorego całe lata i nikt nie potrafi mu pomóc. Bardzo charakterystyczne objawy to stan wyczerpania, osłabienia, słabość siły mięśni, stany podgorączkowe, bóle gardła, powiększenie węzłów chłonnych. Pojawiają się również stany lękowe i depresyjne, problemy z pamięcią. Najbardziej charakterystyczny jest ból tzw. chodzący po całym ciele, wędruje i objawia się w coraz to nowym miejscach ciała. Po rozpoznaniu rozpoczyna się leczenie głównie rehabilitacja w postaci masaży, hydroterapii, akupresury, akupunkturę, terapii e ciepłem. W codziennym dniu potrzebuje dużo ruchu, dieta z ograniczoną ilością tłuszczu, dbałość o prawidłowy i odpowiednio długi sen. Możliwe jest też zlecenie psychoterapii.

Bezdech senny

Bardzo duże zmęczenie po przebudzeniu się, niewyspanie, które wynika z tego, że w nocy chory bardzo często doświadcza bezdechu, budzi się, przerywając naturalną fazę snu, musi gwałtownie zaczerpnąć powietrza. To zdarza się niektórym chorym kilka, a nawet kilkanaście razy w nocy. Rozpoznanie choroby może dokonać lekarz po wykonaniu specjalnych badań. Pomocne przy leczeniu będzie też zmiana stylu życia, odpowiednia dieta i rezygnacja z nałogów oraz likwidacja nadwagi o ile jest z nią problem.