Czyrak – leczenie
Zawartość podstrony
Czyrak jest to bolesny wrzód ropny na skórze, który może powstać w różnych miejscach ciała człowieka, który zaczyna się od zwykłego zaczerwienienia, napięte stwardnienie, które potem staje się krostka, w której zbiera się ropa albo ropa z krwią. Jest to głębokie (okołomieszkowe) gronkowcowe zakażenie torebki włosowej i otaczającej ją tkanki, które prowadzi do wytworzenia czopa martwiczego, po którego oddzieleniu powstaje ubytek, który powoli wypełnia gojąca się ziarnina z powstaniem blizny.
Czyraki
Czyrak występuje przeważnie na twarzy, górnej wardze, szyi, pośladkach, ale też może zdarzyć się na owłosionej skórze głowy, rzęs i przedsionka nosa oraz na kończynach. Chory czuje się źle, ze względu na bolesność czyraka oraz mogącą mu towarzyszyć podwyższoną temperaturę i ogólne rozbicie. Przeważnie przebieg choroby jest szybki i jednak łagodny, powstająca zgorzel sama przebija się na zewnątrz, pęka i sama się oczyszcza i wtedy znacznie poprawia się samopoczucie chorego, mimo że ranka goi się nawet do kilkunastu dni. Może się zdarzyć, że powstanie w innym miejscu na ciele podobna, następna krostka i cały proces się powtarza. Wówczas choroba przybiera charakter przewlekły i może ciągnąć się latami, co stanowi dużą uciążliwość dla pacjenta. Oczywiście najgorzej jak czyraki pojawiają się na twarzy i dodatkowo oprócz bolesności są męczące i uciążliwe ze względów estetycznych więc dodatkowo generują stres.
Bardziej narażone na zachorowanie na czyraka są osoby z obniżoną odpornością a szczególnie, które cierpią na choroby przewlekłe typu cukrzyca, niedokrwistość, zaparcia, choroby nerek i wątroby, otyłość, nowotwory, HIV i AIDS, a nawet alkoholizm. Znaczna ilość osób jest nosicielami gronkowca w gardle, w fałdach skóry i w nosie oraz na owłosionej skórze głowy a w przypadku kiedy w organizmie człowieka następuje spadek odporności np. po przeziębieniu, przemęczeniu, przebytej infekcji wtedy nawet przy najmniejszym zadrapaniu czy rance na skórze gronkowiec przenika do mieszka włosowego i tam rozwija się poprzez jego rozmnażanie stan zapalny.
Czyrak – leczenie
Leczenie czyraków na owłosionej skórze głowy (najczęściej jest ich więcej) polega najczęściej na miejscowym stosowaniu okładów z roztworów antybiotykowych (tetracyklin) lub aeorozoli albo środków odkażających czasem z dodatkiem kortykosteroidów – zawsze po konsultacji z lekarzem (krosta po kilku dniach zasycha w strup).
Leczenie czyraków na skórze w okresie wytwarzania się czopa martwiczego polega na przykładaniu okładów rozgrzewających oczywiście po konsultacji z lekarzem (np. z ichtiolem lub jego roztworem) na jałowym gaziku zmienianym 2x dziennie, może być konieczne również ogólne podanie antybiotyku najlepiej w postaci wstrzyknięcia, o czym oczywiście zdecyduje lekarz. Pomaga również nagrzewanie lampą Sollux, co znacznie ułatwia oddzielenie się tkanek martwiczych. W przypadku dużych czyraków lekarz usuwa je mechanicznie lub tylko nacina- po tym, jak tkanki martwicze „dojrzeją” do ruchomej masy, potem stosuje się jałowe opatrunki, nie wolno wyciskać ropy do ostatniej kropli, do krwi, jak również nie należy wypełniać rany po czyraku wacikiem z lekarstwem.
Jeżeli zdarzy się czyrak gromadny, czyli ropne gronkowcowe zakażenie kilku – kilkunastu sąsiadujących ze sobą mieszków włosowych może dojść do wytworzenia bardzo rozległego nacieku, w którym powstają liczne czopy martwicze najczęściej na karku- to zdarza się najczęściej u chorych na cukrzycę. Konieczne jest diagnozowanie chorego w kierunku cukrzycy i podjęcie odpowiedniego jej leczenia, wzmacnianie odporności i profilaktyka.