Gronkowiec złocisty

Gronkowiec złocisty (MRSA ) to bakteria, która występuje na skórze oraz w gardle i w nosie u znacznej części ludzi (ok 30%), czasem występuje w drogach rodnych kobiet. Osoby, które są nosicielami gronkowca złocistego nie muszą chorować, gdy układ immunologiczny daje sobie radę z bakteriami. Jeśli bakterie dostaną się do wnętrza organizmu, mogą wywołać zakażenie.

Zakażenie gronkowcem złocistym

Do zakażenia gronkowcem złocistym zachodzi droga kropelkową, przez przedmioty codziennego użytku, których dotykała osoba zakażona. Do zakażenia może dojść również przez pokarm lub krew. Bardziej narażone na zakażenie gronkowcem złocistym są osoby chore z uwagi na obniżona odporność. Większe ryzyko zakażenia gronkowcem złocistym jest u osób, które maja otwarte rany lub skaleczenia, oparzenia, osoby chore na poważne choroby skóry, pacjenci szpitali, zwłaszcza z ranami pooperacyjnymi, kroplówka dożylną albo podłączonym cewnikiem.

Bardzo groźne dla zdrowia jest spożywanie pokarmów zakażonych gronkowcem złocistym. Bakterie gronkowca złocistego w produktach spożywczych wytwarzają enterotoksynę, której nie zniszczy gotowanie. Enterotoksyny wywołują groźne zatrucia pokarmowe prowadzące do biegunki, wymiotów, spadku ciśnienia krwi oraz wstrząsu. Enterotoksyny nie zmieniają smaku i zapachu potraw, nie wytwarzają gazów, dlatego nie można wykryć zakażenia nie przeprowadzając badań. Najczęściej przyczyna zatruć są pokarmy zawierające mięso i nabiał, a więc wędliny, lody ciasta, sałatki, przetwory mięsne, przetwory mleczne, produkty rozmrażane i ponownie zamrażane, przeterminowana żywność.

Gronkowiec złocisty – objawy

Objawy gronkowca złocistego związane są z chorobą jaka wywołuje zakażenie. Jeśli bakterie dostana się do krwi to mogą spowodować poważne infekcje, w tym posocznicę, zapalenie płuc, zapalenie wsierdzia, zakażenie szpiku kostnego, zapalenie opon mózgowych i inne zakażenia układowe.

Najczęściej gronkowiec powoduje zakażenia skóry lub tkanek podskórnych, Gronkowiec na twarzy powoduje jęczmień albo np. trądzik. Gronkowiec złocisty odpowiada również za czyraki, ropnie, zastrzały i liszajce. Trzeba zaznaczyć, że zakażenia te powoduje gronkowiec złocisty, a nie gronkowiec skórny, który nie wywołuje infekcji u ludzi zdrowych.

Trzecia grupa chorób to zatrucia i zakażenia toksynami wytwarzanymi przez gronkowca złocistego, w tym wszystkie gronkowcowe zatrucia pokarmowe.

Gronkowiec złocisty – leczenie

Diagnozowanie zakażenia gronkowcem złocistym wykonuje się na podstawie badań moczu, krwi albo próbki z zakażonego miejsca, badanej na obecność bakterii. Wymazy mogą być pobierane ze skóry, z nosa, z krwi lub z moczu.

W dalszej kolejności sprawdza się na jakie antybiotyki szczep bakterii nie jest uodporniony w celu dobrania kuracji antybiotykowej. Leczenie antybiotykami w postaci zastrzyków może trwać nawet do kilku tygodni.

Gronkowiec złocisty – profilaktyka

Profilaktyka zakażeń gronkowcem złocistym opiera się na dwóch filarach:

• Higiena – zachowanie czystości całego ciała, zwłaszcza rąk, mycie rąk po użyciu toalety, przed i po jedzeniu, po powrocie z pracy, z zakupów itd. Ważne jest, żeby myć ręce przed odwiedzinami w szpitalu (w trosce o pacjentów) i po powrocie do domu (w trosce o własne zdrowie). W przypadku skaleczenia, ranę trzeba utrzymywać w czystości. Ponieważ do zakażeń bardzo często dochodzi w szpitalu, higiena jest tym bardziej ważna, a ponadto stosowanie rękawiczek jednorazowych i preparatów antyseptycznych
• Odporność – Utrzymywanie organizmu w zdrowej kondycji, dbanie o odporność to obniżanie ryzyka zakażenia, nawet po kontakcie z nosicielem. Ważny jest styl życia (aktywność fizyczna) oraz właściwa dieta, jedno i drugie zmniejsza ryzyko zachorowania również na wiele innych chorób.

Jeżeli w rodzinie mamy nosiciela, to może on stosować kremy z antybiotykami, do nosa lub na skórę w celu usunięcia bakterii albo przynajmniej zmniejszenia ich liczby.