Sepsa

Sepsa (dawniej: posocznica) to uogólniona, specyficzna reakcja organizmu na zakażenie, zazwyczaj wywołane bakteriami chorobotwórczymi. Sepsa to nie jest odrębna choroba, ale tzw. zespól ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (SIRS).

Stan zapalny miejscowy to reakcja organizmu na drobnoustroje, które wnikają do wewnątrz przez rany lub zakażenia. W większości wypadków układ odpornościowy organizmu dobrze sobie radzi z miejscowym stanem zapalnym, ale w niektórych przypadkach stan zapalny rozszerza się na cały organizm. Układ odpornościowy nie daje sobie rady i dochodzi do zakażenia uogólnionego.

Sepsa najczęściej występuje u chorych leczonych w szpitalu, zwłaszcza na oddziale intensywnej terapii, gdzie przebywają chorzy w ciężkim stanie i wykonywane są różne procedury medyczne. Najbardziej narażone są osoby z obniżona odpornością (starsze, chore, po przeszczepach, z przewlekłymi schorzeniami) oraz noworodki (układ odpornościowy jeszcze nie w pełni rozwinięty).

Sepsa – objawy początkowe

• temperatura ciała > 38,3°C lub < 36°C
• tętno > 90/min
• częstość oddechu > 20/min
• liczba białych krwinek > 12.000/ml (leukocytoza) lub < 4.000/ml (leukopenia)

Potwierdzeniem diagnozy jest wykrycie specyficznego patogenu we krwi.

Nieleczona lub nieprawidłowo leczona sepsa grozi niewydolnością poszczególnych narządów lub układów. Jest to tzw. ciężka sepsa.

Leczenie sepsy

Im wcześniej wdroży się lecenie tym lepiej. Sepsę leczy się antybiotykami oraz lekami przeciwzakrzepowymi, nasercowymi oraz podając duże ilości płynów (dożylnie).