Autyzm

Autyzm oznacza życie człowieka we własnym świecie – nie ma potrzeby ani umiejętności nawiązywania kontaktów społecznych z otoczeniem. Choroba ta spotykana jest u osób dorosłych, jak u nowo narodzonych dzieci (jako zaburzenie rozwoju psychicznego).

Autyzm to złożone i nie do końca rozpoznane całościowe zaburzenie rozwojowe neurologiczne związane z zaburzeniami zdolności umysłu. Większość ekspertów uważa, że autyzm jest zaburzeniem mózgu. Coraz częstsze diagnozowanie autyzmu wynika z bardzo dużego spektrum klinicznego zaburzeń autystycznych. Coraz częściej mówi się dlatego o spektrum autystycznym, a nie o autyzmie. Wyróżnia się lekkie i ciężkie przypadki autyzmu.

Rodzaje autyzmu

Autyzm dziecięcy zwany również autyzmem wczesnodziecięcym jest jednostką chorobową najbardziej uwidocznioną poprzez brak zdolności do empatii oraz trudności w opanowaniu mowy i uniknie kontaktów z ludźmi. W ciężkich przypadkach u chorych dzieci zdarzają się rytualne zachowania, tiki np. kiwanie się przez długi czas oraz preferowanie stałego, znanego otoczenia. Pierwsze podejrzenia o chorobę autystyczną pojawiają się u rodziców i lekarzy, kiedy dziecko ma problemy z mową tzn. ok. 2 roku życia. Nie ma dwóch takich samych pacjentów z autyzmem, nie ma dwóch podobnych przypadków, każdy chory zachowuje się indywidualnie, jeden ma tylko niewielkie opóźnienie mowy i koncentruje się na świecie rzeczy. Niektórzy unikają kontaktów z rówieśnikami i nieznajomymi, nie komunikują się w ogóle za pomocą mowy i reagują złością i agresją na najmniejsze zmiany.

Autyzm atypowy to taki typ autyzmu, który diagnozuje się u pacjenta po ukończeniu przez niego 3 roku życia. To jest kluczowa różnica pomiędzy autyzmem wczesnodziecięcym a atypowym. Autyzm atypowy rozpoznawany jest również u tych dzieci, u których występują różne inne objawy, które sugerują, że cierpią one na autyzm, a jednocześnie nie spełniały kryteriów niezbędnych do rozpoznania autyzmu dziecięcego.

Należy zwrócić uwagę, że w internecie można znaleźć klasyfikowane jako rodzaje autyzmu (obok autyzmu dziecięcego lub autyzmu atypowego) takie choroby jak: zespół Retta, zespół Aspergera, zaburzenia hiperkinetyczne i kilka innych, które w istocie są całościowymi zaburzeniami rozwoju, a według innej klasyfikacji zaburzeniami ze spektrum autyzmu.

Przyczyny autyzmu

Prawdopodobna przyczyna to defekty neurologiczne. Badania pokazują, że głównymi, najczęściej występującymi powodami wystąpienia autyzmu są:

•  uszkodzenia centralnego układu nerwowego
•  dziecięce porażenie mózgowe
•  urazy okołoporodowe
•  osłabiona sprawność immunologiczna i alergie
• toksoplazmoza
• wiek ojca (powyżej 40 lat).

W ostatnich latach neurologia i epidemiologia sugerują na podstawie badań, że istnieje związek autyzmu między toksycznymi materiałami w środowisku.

Leczenie autyzmu

Autyzmu nie da się wyleczyć, jedynie można pomóc, polepszyć mowę dziecka poprzez prawidłową terapię i edukację, także poprzez prawidłową terapię behawioralną prowadzoną w specjalnych ośrodkach dla osób autystycznych, a także w różnych stowarzyszeniach, fundacjach i ośrodkach, które powstają również z inicjatywy rodziców na rzecz bezpiecznej przyszłości swoich chorych dzieci.

Rodzice i bliscy dzieci i dorosłych autystycznych powinni mieć bardzo dużo cierpliwości i wyrozumiałości oraz dawać im wiele miłości, aby pokonywać ich lęk, gniew, zwłaszcza związany ze zmianami w codziennych czynnościach i sytuacjach.

Codzienne higiena i spożywanie posiłków powinno odbywać się w stałych porach i warunkach, z tym samy rytuałem. Zazwyczaj bardzo ciężko jest przyzwyczaić chorego do nowości, dlatego tak ważne jest, aby rodzice i rodzina chorego byli w ścisłym kontakcie z psychologiem.