Zaburzenia nerwicowe u dzieci
Zawartość podstrony
Choroby nerwowe u dzieci to bardzo trudny temat dla rodziców, ale obecny w codziennym życiu, zwłaszcza teraz. Oczywiście inaczej wygląda nerwica u dziecka młodszego, inaczej u starszego, ale zawsze objawy są podobne.
Przyczyny i objawy nerwicy u dzieci
Dziecko z nerwicą staje się płaczliwe, niespokojne, odczuwa lęk przed innymi ludźmi, miejscami czy sytuacjami. Do nerwicy u dzieci dochodzi w przypadkach zachwiania równowagi psychicznej pod wpływem zbyt silnych bodźców w postaci urazów psychicznych. Nerwica nie występuje u dziecka na skutek jednorazowego wstrząsu, tylko na skutek kumulacji drobnych, ale zbyt częstych przykrości przeżywanych przez małego człowieka. O reakcjach nerwicowych na pewne sytuacje mówimy wtedy, gdy dziecko bezpośrednio lub w krótkim czasie po zadziałaniu czynnika szkodliwego zaczyna zdradzać objawy nerwicy.
Reakcje nerwicowe mogą następować gwałtownie lub powoli. Przykrość spotykająca dziecko może nie pozostawić po sobie żadnego, najmniejszego śladu w układzie nerwowym, jeżeli jest ono odporne, zrównoważone (odporne psychicznie). Ta sama przykrość może wywołać reakcje nerwicowe u dziecka słabego psychicznie. Bardzo niekorzystnie wpływa na niektóre dzieci zmiana środowiska, klasyczny przykład to oderwanie dziecka od mamy, od rodziców, czyli pójście dziecka do żłobka, przedszkola, szkoły. Dziecko tęskni za rodzicami, nie może przyzwyczaić się do nowego otoczenia, rygoru, rytmu dnia, obowiązków. W rezultacie u dziecka zaczynają się pojawiać problemy ze spaniem, budzi się w nocy z płaczem, traci apetyt.
Jednak sposób reagowania i możliwość wystąpienia nerwicy u dziecka nie zależy jedynie w sposób prosty od jego przeżyć, ważny jest też ogólny stan zdrowia dziecka. Należy ustalić, czy dziecko nie ma innych objawów np. gorączka, smutek, niechęć do rozmów. Bardzo często sami rodzice poprzez nieodpowiednie reakcje na zachowania dziecka czy na jego problemy w szkole, wywołując u dziecka objawy nerwicy, które mogą być przejściowe albo utrzymywać się dłużej np. w sytuacjach, gdy dziecko jest skrępowane czy przestraszone.
Nawyki nerwicowe
Jąkanie się
Zaburzenie, które zostaje wywołane na skutek zachwianej równowagi psychicznej, na skutek silnego stresu, powstaje jako reakcja nerwicowa na sytuacje, zdarzenie. Należy oczywiście przebadać dziecko i sprawdzić, czy nie ma u niego zmian organicznych w ośrodkowym układzie nerwowym albo w zewnętrznych obwodowych narządach jamy ustnej i krtani.
Dzieci nerwicowe skłonne są również do naśladowania osób jąkających się z najbliższego otoczenia np. dziecko się jąka, bo jąka się matka.
Diagnoza i leczenie zaburzeń mowy – W każdym przypadku zaburzeń mowy należy zgłosić się z dzieckiem do psychiatry dziecięcego, a następnie do laryngologa, logopedy, psychologa, aby rozpocząć leczenie i psychoterapię. Leczenie polega na ćwiczeniach mowy z wyregulowaniem sposobu oddychania za pomocą specjalnie prowadzonej gimnastyki oddechowej, do takiego dziecka należy też mówić wolniej i wyraźniej, aby wyrobić w nim nawyk poprawnej wymowy.
Tiki
Jest to objaw nerwicy ruchowej, polega na wykonywaniu ruchów niezależnych od woli dziecka. Tiki oczu mogą powstać również po chorobie, jaką jest zapalenie spojówek, kiedy pieczenie i ból zmusza do częstego mrugania. Po leczeniu oczu objawy ustępują, ale nadmierne ruchy powiekami zostają, ponieważ jeśli nawyk trwa jakiś czas, może zostać utrwalony i w sytuacjach zdenerwowania się ujawnić. W leczeniu potrzebny jest spokój, wyrozumiałość, leczenie prowadzić pod kontrolą psychiatry dziecięcego.
Ogryzanie paznokci
Dotyka bardzo wiele dzieci, jest to nawyk nerwicowy jako reakcja na strach, lęk, niemożność poradzenia sobie w sytuacjach trudnych. Niestety ten nawyk zostaje bardzo często przez całe życie i nie do końca psychiatria sobie z nim radzi. Należy zajmować ręce innymi czynnościami, może żuć gumę, smarować paznokcie żelami przeciw ogryzaniu paznokci. Przede wszystkim okazać dziecku zrozumienie, starać się zapewniać spokój, bezpieczeństwo i równowagę psychiczną.
Moczenie nocne i dzienne
Problem dotyka dzieci 3-4 letnich, ale również starszych, nawet kilkunastoletnich. Często po wykluczeniu przyczyn w postaci wad, chorób układu moczowego, jest to reakcja nerwicowa na różne nowe czy stresujące sytuacje. W leczeniu bardzo potrzebna jest zrozumienie problemów dziecka, zapewnienie mu poczucia bezpieczeństwa, spokój i wyrozumiałość lekarzy i najbliższych. W leczeniu nerwic bardzo ważna i skuteczna jest psychoterapia.
Bardzo często zrozumienie przez dziecko problemów, z jakimi się boryka, pozwala mu na prawidłowe reagowanie nawet na najcięższe sytuacje, które go spotykają w życiu.