Jaskra

Jaskra to choroba, która ma wiele postaci, używa się nawet sformułowania: grupa chorób oczu. W wyniku jaskry uszkodzeniu ulega nerw wzrokowy i może nastąpić pogorszenie lub całkowita i nieodwracalna utrata wzroku. Główna przyczyna jaskry to zbyt wysokie ciśnienie wewnątrz-gałkowe oraz niedrożność naczyń krwionośnych w obrębie gałki ocznej. Te dwa czynniki przyczyniają się do zaniku nerwu wzrokowego i zachorowania na jaskrę. Rozwojowi jaskry sprzyja niskie ciśnienie tętnicze krwi (także jeśli nadciśnienie tętnicze jest źle leczone), cukrzyca, silna krótkowzroczność, wiek.

Między rogówką, a tęczówką jest miejsce, w którym ciecz wodnista oka przedostaje się do krwiobiegu przez otwory tzw. beleczkowania – jest to tzw. kąt przesączania. Zahamowanie tego odpływu, powodujące wzrost ciśnienia śródgałkowego, może następować na dwa sposoby, wg których dzieli się różne postaci jaskry na dwie grupy:

• jaskra otwartego kąta – otwory beleczkowania zatykają się i odpływ cieczy wodnistej jest utrudniony
• jaskra zamkniętego kąta – tęczówka zrasta się lub styka z rogówką i zamyka dostęp do beleczkowania (które jest drożne)

W każdym z tych dwóch grup może być różna przyczyna zatykania otworów beleczkowania lub zamykania dostępu do beleczkowania. Metoda leczenia musi być dobrana do konkretnej przyczyny, a więc nie ma jednej metody leczenia jaskry.

Jaskra może mieć pierwotny charakter,  zachorowanie uwarunkowane jest genetycznie. Jaskra wtórna towarzyszy innym chorobom, takim jak: cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, choroba zakrzepowa lub inne choroby oczu, w tym stany zapalne lub urazy oka.

Objawy jaskry

• obniżenie ostrości widzenia
• ograniczenie pola widzenia

U około 80% chorych proces wzrostu ciśnienia śródgałkowego rozwija się powoli i w wielu przypadkach nie dawać objawów aż do chwili kiedy nastąpi całkowite zniszczenie nerwu wzrokowego. W pozostałych przypadkach odpływ cieczy wodnistej z komory przedniej oka zostaje zablokowany, następuje szybki wzrost ciśnienia i wystąpienie silnych objawów:

• ból głowy
• ból oka
• zamglenia widzenia
• pogorszenie ostrości widzenia

Diagnostyka jaskry

Jaskrę można rozpoznać po zmianach zanikowych tarczy nerwu wzrokowego i charakterystycznych zmianach w polu widzenia. Wykonuje się następujące badania:

• pomiar ciśnienia śródgałkowego
• badanie pola widzenia
• oceną tarczy nerwu wzrokowego ( w trakcie badania dna oka)
• gonioskopia (badanie kąta przesączania)
• tomografia optyczna

Leczenie jaskry

W zależności od przypadku, stanu zaawansowania i rodzaju jaskry stosuje się różne metody leczenia:

• leczenie farmakologiczne – krople obniżają tempo produkcji cieczy wodnistej lub zwiększają jej odpływ
• leczenie laserem
• leczenie operacyjne

Profilaktyka jaskry to coroczne badanie wzroku – kontrola wzroku przez lekarza okulistę.